Het toegeven van fouten, vooral tegenover mij zoons van 17 en 20, is niet mijn sterkste kant. Ik blijf net zolang uitleggen waarom ik gelijk heb dat mijn kinderen me gelijk geven, om van me af te zijn. Johan Cruijff heeft dit fenomeen tot een kunst verheven:

http://www.nrc.nl/next/van/2016/maart/25/we-waren-hem-al-kwijt-1604928

Ik voetbal niet, ik fiets. Wanneer ik op mijn racefiets zit heb ik nog meer gelijk dan in het gewone leven. Fietsen doe ik al mijn leven lang, hier ben ik goed in. Stoplichten kan ik ‘lezen’ ik ben niet afhankelijk van hun kleur. Racefietsers met spatborden moeten, koste wat kost, worden ingehaald. Ik heb een bel op mijn racefiets dus iedereen moet daar gelijk gehoor aan geven. Da ’s logisch.

Onlangs maakte ik een inschattingsfout toen ik de weg op wilde fietsen. Er kwam een scooter aan die slomer reed dan ik dacht. Ik wilde achter hem langs, in plaats daarvan reed ik bijna tegen hem aan. De scooterrijder had dit al aan zien komen en maakte een soepele beweging naar rechts, wijkt even uit over het voetpad, en vervolgd zijn weg. Zonder op, of om te kijken.

Het gemak waarop deze man met mijn fout om gaat maakt dat ik excuses aanbied. Ik kom hem tegen bij een stoplicht en we raken aan de praat. ‘Ach, het is geven en nemen,’ zegt de man. ‘je moet elkaar ook wat gunnen, het geeft niet ’ en ‘ ik ben al blij dat jij je excuses aanbied, dat waardeer ik’.  In het gesprek dat volgt blijkt dat wij dezelfde kant op moeten. De man op de scooter stelt zelfs voor dat ik achter hem aan rij zodat ik uit de wind word gehouden.Comfortabel peddelend achter de scooterman bedenk ik wat ik tijdens mijn werk als trainer/coach uitleg over leren. Ik mag graag de Amerikaanse psychologe Carol S. Dweck aanhalen en haar onderzoek naar de fixed – en growth mindset.In haar boek ‘Mindset’ schrijft ze o.a. dat je leert door regelmatig te oefenen en bij dat oefenen moeten we juist fouten kunnen maken. De aanpassingen die we doen, na de fout, zorgen ervoor dat we steeds iets beter worden in wat we doen. Ze noemt dit de growth mindset.

De fixed mindset is het tegenovergestelde stelt Carol S. Dweck. Het herbergt de gedachte dat na een bepaalde leeftijd het geen zin meer heeft om iets nieuws te leren. Dweck noemt vooral bewijsdrang en de angst om bekende patronen los te laten als kenmerken van deze fixed mindset, hierdoor wordt veranderen lastiger.

‘Verdorie !’ Hoor ik mezelf zeggen, ‘ik zit in een fixed mindset!’

De man op de groene scooter steekt zijn hand op en slaat af, ik neem deze keer een onbekende route naar huis.